Τελευταία Νέα:

Το site της ντροπής «έπεσε»: Πότε θα σταματήσει η ανηθικότητα να μας κρατάει ομήρους;




Δύσκολη λέξη το «ήθος». Και ακόμα πιο δύσκολη η ερμηνεία της. 
Ενίοτε άγνωστη. Στις μέρες μας φαντάζει περισσότερο ως ένας όρος νουθεσίας και επανειλημμένης διδαχής από τους μεγαλύτερους στους μικρότερους, οριακά χάνοντας το πραγματικό της νόημα. Ή για να είμαστε ακριβείς, τα πραγματικά της νοήματα. Γιατί δεν μπορείς να πεις ότι η λέξη αναφέρεται σε ένα και μόνο πράγμα. Είναι ένα συνονθύλευμα αξιών, γραπτών και -κυρίως- άγραφων κανόνων που δείχνουν την ποιότητα ενός ανθρώπου μέσα από την αξιολόγηση των πράξεών του.
Πριν από μερικές ημέρες, ήρθε στο προσκήνιο ένα θέμα που εξαφανίζει κάθε ψήγμα ηθικής από τον χάρτη. Από αυτά που σε κάνουν να γεμίζεις οργή, απογοήτευση και τεράστιο προβληματισμό για το ανθρώπινο είδος. Ρίχνοντας μια ματιά στο Twitter και τα trending θέματα της χώρας, ένα hashtag δέσποζε κάπου στις πρώτες θέσεις. Από το όνομα και μόνο, δεν ήταν εύκολα κατανοητό σε τι αναφερόταν. Γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι δε γνώριζαν τι είναι.

Η οικειοποίηση της ιδιωτικότητας του άλλου



Το συγκεκριμένο hashtag ζητούσε την ακύρωση ενός site που δημιουργήθηκε με στόχο την ανάρτηση φωτογραφιών γυναικών που απαθανατίζονταν σε πολύ προσωπικές τους στιγμές, χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Λέγεται, μάλιστα, ότι όλη αυτή η επαίσχυντη διαδικασία σχετίστηκε και με το revenge porn -εκδικητική πορνογραφία-, βάζοντας άλλο ένα λιθαράκι στο «χτίσιμο» μίας πλατφόρμας που διέθετε το ανθρώπινο σώμα με την ίδια ευκολία που μπορεί κάποιος να κατεβάσει φωτογραφίες από παραλίες ή quotes για την οθόνη του κινητού του.

Δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από αυτό. Από ψυχολογικής άποψης, δε χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να καταλάβουμε ότι κάτι πάει θεμελιωδώς λάθος στο μυαλό τους.

Κόμπλεξ; Άγνοια της λέξης «σεβασμός»; Χαμηλή αυτοπεποίθηση που προσπαθούν να ανυψώσουν μειώνοντας τους γύρω τους; Ό,τι και να είναι, ό,τι, δε δικαιολογεί την οικειοποίηση της ιδιωτικότητας ενός άλλου ανθρώπου, πόσο μάλλον εν αγνοία του. Το όποιο υλικό απεστάλη από τα θύματα στους μετέπειτα θύτες απευθυνόταν μόνο σε αυτούς που τότε αποτελούσαν ερωτικό τους ενδιαφέρον. Το ότι μπήκαν στη διαδικασία να το δημοσιεύσουν, ειδικά για τον ευτελή λόγο της εκδίκησης για την όποια αιτία -που συνήθως είναι η απόρριψη-, ξεπερνάει τα όρια όποιας προσωπικής αδυναμίας και γίνεται αναξιοπρεπές, άνανδρο και, φυσικά, ποινικό αδίκημα.

«Δύο μέτρα και δύο σταθμά»



Μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι η Ιωάννα Τούνη βρέθηκε θύμα ανάλογου περιστατικού. Όχι στο συγκεκριμένο site, αλλά στα κινητά του καθενός μετά από την απόφαση του τότε ερωτικού της συντρόφου να διαμοιράσει βίντεο με προσωπικές τους στιγμές. Ο σάλος που προκλήθηκε την ανάγκασε να τοποθετηθεί δημόσια και να απολογηθεί η ίδια εξαιτίας ουσιαστικά της ανήθικης απόφασης ενός τρίτου για να επωφεληθεί από τη δημοσιότητά της.

«Είναι πολύ άσχημο που ζούμε σε μια κοινωνία που θέλουν να διασύρουν κάποιον έτσι. Έχω δεχτεί εξευτελιστικά μηνύματα. Πώς γίνεται να στέλνουν τέτοια μηνύματα σε μια κοπέλα; Είναι πολύ εύκολο να βρεθεί κάποιος σε μια τέτοια θέση. Να προσέχετε με ποιους κοιμάστε. Ο κόσμος είναι πολύ κακός»

Εδώ, βέβαια, πρέπει να σταθούμε και σε κάτι άλλο. Στην εσφαλμένη αντιμετώπιση των δύο φύλων από την πλευρά της κοινωνίας. Όταν απεικονίζεται μία γυναίκα σε ερωτικές της στιγμές, είναι «χαμηλής ηθικής». Εάν το έχει κάνει με τη θέλησή της, δε, και έχει στείλει κάποια τέτοια φωτογραφία στον σύντροφό της, «τα θέλει και τα παθαίνει». Αν, όμως, το ίδιο πράγμα το κάνει ο άντρας, είναι μάγκας κι εραστής. Το πιο τρομακτικό απ’ όλα είναι ότι βλέπουμε αυτήν την άδικη αντιμετώπιση, το περίφημο «δύο μέτρα και δύο σταθμά», το παρατηρούμε, το αναγνωρίζουμε και το διαιωνίζουμε. Άμεσα ή έμμεσα.

Όταν το victim blaming γίνεται self-shaming




Πριν από 13 χρόνια, γυμνές φωτογραφίες της Vanessa Hudgens έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Η ηθοποιός αισθάνθηκε τόσο άσχημα που έφτασε να ζητάει συγχώρεση από το κοινό της που τράβηξε τις λήψεις εξαρχής. Λες και όφειλε ενημέρωση για την προσωπική της ζωή σε κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό της. «Θέλω να ζητήσω συγγνώμη στους φανς μου, των οποίων η υποστήριξη και η εμπιστοσύνη σημαίνει τα πάντα για εμένα. Ντρέπομαι για την κατάσταση και μετανιώνω που τις έβγαλα», δήλωσε στο Αμερικανικό People.

Ο αντίκτυπος στην ψυχολογία της ήταν τόσο μεγάλος που χρόνια μετά όταν έπρεπε να ανατρέξει στο συμβάν λόγω μίας συνέντευξης, δε μίλησε σε ωραιοποιημένα πλαίσια. Είπε την ωμή πραγματικότητα αυτού που βίωσε, όπως το βίωσε. «Ήταν ένα πραγματικά τραυματικό πράγμα για εμένα. Είναι απαράδεκτο το ότι οι άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν δικαίωμα να μοιράζονται κάτι τόσο προσωπικό με τον κόσμο», είπε η Vanessa Hudgens τον περασμένο Ιανουάριο στο Βρετανικό Cosmopolitan.

Τελικά, η διπρόσωπη ηθική της κοινωνίας, από τη μία, κηρύττει περί δικαίου και, από την άλλη, βιάζεται να ρίξει τα πυρά στα μέλη της που επέτρεψαν στους θύτες να τα κάνουν θύματα -Το περίφημο «victim blaming»-. Την κοινωνία, βέβαια, τη φτιάχνουμε εμείς. Στο γραπτό, της απευθυνόμαστε στο τρίτο πρόσωπο, αλλά, στο ουσιαστικό, ταιριάζει μόνο το πρώτο πληθυντικό. Σκέψου το σαν τα χαρτιά μιας τράπουλας. Ένα μόνο του μπορεί να μην έχει τη δύναμη να λήξει το παιχνίδι, αλλά, όταν βρεθεί δίπλα σε μερικά ακόμα, νικάει την παρτίδα. Γρήγορα, ξαφνικά, με συνοπτικές διαδικασίες.

Η αδικία δεν είναι ποτέ πρόβλημα ενός. Και δε θα έπρεπε να είναι.




Το thread #cancelchatpicorg είναι ακριβώς αυτό για το οποίο μιλάμε. Οι χρήστες των social media λειτούργησαν ενστικτωδώς για να ρίξουν το site. Users από διαφορετικά μέρη, με διαφορετικές προσωπικότητες και υπόβαθρα, που υπό φυσιολογικές συνθήκες μπορεί και να μην άντεχαν μαζί στο ίδιο τραπέζι. Έκαναν έκκληση στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να αναλάβει δράση.

Ξεκίνησαν petition για να μαζέψουν υπογραφές κατά του ιστοτόπου. Στη χώρα μας, το site «έπεσε» και δεν μπορεί να το επισκεφτεί κάποιος με Ελληνική IP. Απλά και μόνο επειδή συσπειρώθηκαν κάθε λογής άνθρωποι πίσω από τους υπολογιστές τους και έπιασαν τα πληκτρολόγια. Αν αυτό δεν είναι η γεύση της νίκης, τότε τι είναι;

Έτσι πρέπει να συμβαίνει. Να προστατεύουμε αυτόν που αδικείται όπως θα θέλαμε να προστατεύσει κάποιος εμάς στη θέση του. Όπως θα θέλαμε να προστατεύσουμε την κολλητή μας, την αδερφή μας, τη μαμά μας. Να μη αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις σαν κάτι το μακρινό, επειδή δε συμβαίνουν σε εμάς. Πολύ εύκολα μπορεί το πρόβλημα να έχει άλλους παρονομαστές.

Όχι απαραίτητα στην ίδια κατηγορία, αλλά σε οτιδήποτε φέρνει με κάποιον τρόπο την αδικία στο τραπέζι. Δυστυχώς, αυτή πάντα θα υπάρχει. Με κάποιο μορφή και στον όποιο βαθμό. Αυτή είναι η φύση κάθε ύπαρξης. Να υπάρχει και το καλό και το κακό. Το θέμα από ποιο επιλέγουμε να οριζόμαστε και με βάση ποιο πράττουμε. Κυρίως με ποιο πράττουμε. Στη θεωρία, όλοι καλοί είμαστε.

«Η αγάπη για τον εαυτό σου και η αγάπη για τους άλλους όχι μόνο πάνε μαζί, αλλά, τελικά, είναι πανομοιότυπα πράγματα» - M. Scott Peck

NewsBomb


-------------------------
To Almopia24.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, καθώς αυτές εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη, σχολιαστή ή αρθρογράφο.