(Φώτο & Vid) : Γάτσου Ελένη η μαθήτρια της Γ' Λυκείου που εκφώνησε τον Πανηγυρικό λόγο της 25ης Μαρτίου στον Εξαπλάτανο Αλμωπίας
Λόγος λιτός και συνάμα περιεκτικός με γλώσσα που εστιάζει στην ψυχολογία, στο ήθος και στην φυσιογνωμία του Έλληνα.
Η ομιλία
Το 1924 μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Washington προκήρυξε διαγωνισμό με χρηματική αμοιβή για την επιτυχέστερη περιγραφή των λαών και της ψυχολογίας τους.
Το βραβείο κέρδισε ένας δικαστής με τον εξής χαρακτηρισμό για τον Έλληνα: «Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας ο Έλληνας αποδείχθηκε ανέκαθεν κατώτερος από τις περιστάσεις, παρότι από άποψη διανοητική κατείχε πάντα τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά εγωιστής, δραστήριος αλλά αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής.
Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των ερίδων. Ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει. Θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει. Υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον κυνηγήσει. Γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει. Έφερε το ’21 για να το διακυβέψει. Τη μια στιγμή κόπτεται για την αλήθεια και την άλλη μισεί εκείνον που αρνείται να υπηρετήσει το ψεύδος. Παράδοξο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, ημίκαλο, ημίκακο, με αβέβαιες διαθέσεις, εγωπαθές και σοφόμωρο ο Έλληνας. Οικτίρατέ τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Ταξινομήστε τον, αν μπορείτε. Δεν θα τα καταφέρετε».
Παρότι απλουστευτικός ο χαρακτηρισμός εμπεριέχει μερικά από τα βασικά στοιχεία που συνιστούν την ψυχολογία και το ήθος του Έλληνα. Η συνύπαρξη και ο συνδυασμός προτερημάτων και ελαττωμάτων υψηλής έντασης προκαλεί κατάπληξη στους μελετητές που επιχειρούν ν’ ανιχνεύσουν την εθνική μας ταυτότητα. Αυτό που κατάφερε να αποδείξει ο νικητής του διαγωνισμού είναι ότι, όπως πολύμορφη και γεμάτη αντιθέσεις υπήρξε η ιστορική διαδρομή που διένυσε ο ελληνισμός, το ίδιο πολυδιάστατη και αντιφατική είναι και η φυσιογνωμία που αυτός οικοδόμησε κατά τη μακραίωνη πορεία του.
Αξιοσέβαστε πατέρα,
αξιότιμοι εκπρόσωποι της δημοτικής αρχής,
κυρίες και κύριοι,
αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες,
Γνωρίζω ότι η παρουσία μου εδώ ίσως να σας προξενεί προβληματισμό, απορία, μέχρι και έκπληξη. Κάθε άλλο παρά συνηθισμένο είναι να εκφωνεί τον πανηγυρικό λόγο μια μαθήτρια. Κατανοώντας τις ανησυχίες σας, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι δεν πρόκειται να αναφερθώ εκτεταμένα στα ιστορικά γεγονότα της εποχής, όχι τόσο για να μην σας κουράσω όσο γιατί είναι ή θα ‘πρεπε να είναι γνωστά. Επέλεξα και θα εστιάσω στην ψυχολογία, στο ήθος και στην φυσιογνωμία του Έλληνα.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να γιορτάσουμε την επέτειο, τα γενέθλια αν θέλετε, από το ξέσπασμα της επανάστασης στην χώρα μας. Η αλήθεια είναι ότι η 25η Μαρτίου θεωρείται συμβολικά η έναρξη της επανάστασης, καθώς ταυτίζεται με μια πολύ σημαντική γιορτή της Ορθοδοξίας, αυτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε στις Ηγεμονίες με αρχηγό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός μας αγώνας έφτασε στην Ελλάδα τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου ξεσηκώνοντας τον λαό και στρατεύοντας τον στην ιδέα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας. Ύστερα από περίπου 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, και εμπνεόμενοι από δύο επαναστάσεις, την Γαλλική και την Αμερικανική, οι Έλληνες με το αγωνιστικό τους φρόνημα, τη γενναιοψυχία τους και την αγάπη τους για ελευθερία αρπάζουν τα όπλα τους και ρίχνονται στην μάχη χωρίς σχέδιο και χωρίς τη στήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων με ένα και μοναδικό όνειρο, την ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Οι Έλληνες προσπάθησαν να εξασφαλίσουν, από την αρχή της επανάστασης, τη συμπαράσταση των Ευρωπαίων, τόσο των ηγετών όσο και των λαών. Στις πρώτες προκηρύξεις του Αγώνα αλλά και στη Διακήρυξη της Α’ Εθνοσυνέλευσης τονιζόταν ότι η ελληνική επανάσταση είχε εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα με στόχο την αποτίναξη της τυραννίας και την σύσταση ανεξάρτητης και ευνομούμενης πολιτείας στη βάση των αρχών της εθνικής αυτοδιάθεσης και της λαϊκής κυριαρχίας.
Η διεθνής συγκυρία, ωστόσο, ήταν δυσμενής. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις (Αγγλία, Ρωσία, Αυστρία, Πρωσία) μόλις είχαν νικήσει τον Ναπολέοντα και προσπαθούσαν να διαμορφώσουν ισορροπίες που θα απέτρεπαν πολέμους μεγάλης κλίμακας στο μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ίδρυση της Ιερής Συμμαχίας που στόχο είχε να ανακόψει την πρόοδο των φιλελεύθερων και εθνικών κινημάτων. Η Ευρώπη βίωνε την Παλινόρθωση. Σε αυτές τις συνθήκες, η ελληνική επανάσταση ήταν για τους ευρωπαίους διπλωμάτες ένα ακόμη πρόβλημα. Οι Έλληνες παρόλα αυτά, έχοντας επιστρατεύσει όλες τους δυνάμεις και κυρίως το σθένος και την ορμητικότητά τους επιχειρούν μόνοι στο πεδίο της μάχης με τη βοήθεια κάποιων φιλελλήνων εθελοντών.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Εμμανουήλ Παππάς, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, η Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Γρηγόριος Δικαίος ή Παπαφλέσσας και πολλοί ανώνυμοι ήρωες, Έλληνες και μη, θυσιάζουν τα πάντα στο όνομα της πατρίδας.
Η σημερινή μέρα δεν είναι η μόνη απόδειξη ότι ο Έλληνας γεννήθηκε για να ζει ελεύθερος. Αντλώντας από την πιο πρόσφατη ιστορία, οι Έλληνες αντάρτες πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση κατά τον Γερμανών την ίδια στιγμή που οι αντίστοιχες ενέργειες σε άλλες χώρες της Ευρώπης ήταν ισχνές. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Αποστόλης Σάντας κατεβάζουν από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης την ναζιστική σημαία.
Πολυτεχνείο 1973, η δικτατορία του Παπαδόπουλου πέφτει χάρη στην δράση των φοιτητών που δεν άντεχαν να ζουν φιμωμένοι και περιορισμένοι από ένα ανελεύθερο καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας.
Αυτά και άλλα πολλά γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο Έλληνας μπορεί να μάχεται μέχρις εσχάτων για τα πιστεύω του. Παρότι ένας λαός φιλήσυχος, διαθέτει αστείρευτη ανδρεία και ορμητικότητα όταν διακυβεύονται οι αξίες και τα ιδανικά του. Η αντρειοσύνη στον Έλληνα δεν στηρίζεται στην επιπολαιότητα, τη θρασύτητα και την επίδειξη δύναμης, αλλά στο αίσθημα της τιμής, του δικαίου και του χρέους, στην ευγενική περηφάνια, την αξιοπρέπεια και τη σεμνότητα.
Μιλώντας, όμως, για το παρελθόν, μιλάμε και για το μέλλον, μιλώντας για το σήμερα φωτίζουμε και το αύριο. Το μέλλον όμως δεν προοιωνίζεται τόσο λαμπρό όπως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός για τον οποίο περηφανευόμαστε με κάθε ευκαιρία. Τα προβλήματα στην χώρα μας ξεκινάνε από τότε που ιδρύθηκε ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, το 1830 και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Στην σημερινή Ελλάδα με τα πολλά και οξυμμένα προβλήματα. Στην Ελλάδα της κρίσης, του πληθωρισμού, της ανεργίας, της οικονομικής δυσπραγίας, της κλιματικής αλλαγής. Στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία οφείλουμε να δραστηριοποιηθούμε πολιτικά, να συμμετέχουμε ενεργά στο πολιτικό γίγνεσθαι για να προστατεύσουμε αξίες και ιδανικά του κράτους δικαίου που φαίνονται ότι απειλούνται. Στην χώρα της εγκληματικότητας, της παρανομίας, εδώ που 57 νεκροί ζητούν δικαίωση ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο, θα φαινόμασταν αχάριστοι αν δεν αναγνωρίζαμε έστω αυτό, ότι ζούμε σε μια χώρα ελεύθερη, την στιγμή που δύο πόλεμοι μαίνονται βόρεια και νότιά μας. Σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο και υπό αυτές τις δυσχερείς συνθήκες έχουμε την τύχη να ζούμε ελεύθεροι.
Γιατί καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή.
Μέσα από τα σημάδια του παρόντος θα μπορούσε κάποιος να προβλέψει, σχετικά εύκολα νομίζω, και το μέλλον. Δεν θα σας κρύψω ότι είμαι έντονα προβληματισμένη και ανήσυχη για το αύριο που επιφυλάσσει η κοινωνία του σήμερα σε εμάς την γενιά του αύριο.
Ζητείται ελπίς κυρίες και κύριοι!!
Σήμερα όμως είναι μέρα χαράς και υπερηφάνειας, γιατί σαν σήμερα πριν από 2 αιώνες διεκδικήσαμε ελευθερία, πατρίδα, δημοκρατία, νόμους και κανόνες. Διεκδικήσαμε ό,τι με κόπο δημιουργήσαμε από το μηδέν, ό,τι φανταστήκαμε και ό,τι οραματιστήκαμε ως κοινωνία των πολιτών και ως ιδανικός τόπος για να γεννηθεί και να ζήσει κανείς. Γιατί η Ελλάδα προσέφερε τα μέγιστα στον δυτικό πολιτισμό και αυτό είναι κάτι που το παραδέχονται όλοι.
Αν έπρεπε να διαγωνιστώ μαζί με τον δικαστή για τον χαρακτηρισμό του Έλληνα, θα δανειζόμουνα τους στίχους από το τραγούδι «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου:
«Όσες και αν χτίζουν φυλακές
Και αν ο κλοιός στενεύει
Ο νους μας είναι αληταριό
Που όλο θα δραπετεύει».
Παρότι απλουστευτικός ο χαρακτηρισμός εμπεριέχει μερικά από τα βασικά στοιχεία που συνιστούν την ψυχολογία και το ήθος του Έλληνα. Η συνύπαρξη και ο συνδυασμός προτερημάτων και ελαττωμάτων υψηλής έντασης προκαλεί κατάπληξη στους μελετητές που επιχειρούν ν’ ανιχνεύσουν την εθνική μας ταυτότητα. Αυτό που κατάφερε να αποδείξει ο νικητής του διαγωνισμού είναι ότι, όπως πολύμορφη και γεμάτη αντιθέσεις υπήρξε η ιστορική διαδρομή που διένυσε ο ελληνισμός, το ίδιο πολυδιάστατη και αντιφατική είναι και η φυσιογνωμία που αυτός οικοδόμησε κατά τη μακραίωνη πορεία του.
Αξιοσέβαστε πατέρα,
αξιότιμοι εκπρόσωποι της δημοτικής αρχής,
κυρίες και κύριοι,
αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες,
Γνωρίζω ότι η παρουσία μου εδώ ίσως να σας προξενεί προβληματισμό, απορία, μέχρι και έκπληξη. Κάθε άλλο παρά συνηθισμένο είναι να εκφωνεί τον πανηγυρικό λόγο μια μαθήτρια. Κατανοώντας τις ανησυχίες σας, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι δεν πρόκειται να αναφερθώ εκτεταμένα στα ιστορικά γεγονότα της εποχής, όχι τόσο για να μην σας κουράσω όσο γιατί είναι ή θα ‘πρεπε να είναι γνωστά. Επέλεξα και θα εστιάσω στην ψυχολογία, στο ήθος και στην φυσιογνωμία του Έλληνα.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να γιορτάσουμε την επέτειο, τα γενέθλια αν θέλετε, από το ξέσπασμα της επανάστασης στην χώρα μας. Η αλήθεια είναι ότι η 25η Μαρτίου θεωρείται συμβολικά η έναρξη της επανάστασης, καθώς ταυτίζεται με μια πολύ σημαντική γιορτή της Ορθοδοξίας, αυτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε στις Ηγεμονίες με αρχηγό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός μας αγώνας έφτασε στην Ελλάδα τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου ξεσηκώνοντας τον λαό και στρατεύοντας τον στην ιδέα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας. Ύστερα από περίπου 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, και εμπνεόμενοι από δύο επαναστάσεις, την Γαλλική και την Αμερικανική, οι Έλληνες με το αγωνιστικό τους φρόνημα, τη γενναιοψυχία τους και την αγάπη τους για ελευθερία αρπάζουν τα όπλα τους και ρίχνονται στην μάχη χωρίς σχέδιο και χωρίς τη στήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων με ένα και μοναδικό όνειρο, την ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Οι Έλληνες προσπάθησαν να εξασφαλίσουν, από την αρχή της επανάστασης, τη συμπαράσταση των Ευρωπαίων, τόσο των ηγετών όσο και των λαών. Στις πρώτες προκηρύξεις του Αγώνα αλλά και στη Διακήρυξη της Α’ Εθνοσυνέλευσης τονιζόταν ότι η ελληνική επανάσταση είχε εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα με στόχο την αποτίναξη της τυραννίας και την σύσταση ανεξάρτητης και ευνομούμενης πολιτείας στη βάση των αρχών της εθνικής αυτοδιάθεσης και της λαϊκής κυριαρχίας.
Η διεθνής συγκυρία, ωστόσο, ήταν δυσμενής. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις (Αγγλία, Ρωσία, Αυστρία, Πρωσία) μόλις είχαν νικήσει τον Ναπολέοντα και προσπαθούσαν να διαμορφώσουν ισορροπίες που θα απέτρεπαν πολέμους μεγάλης κλίμακας στο μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ίδρυση της Ιερής Συμμαχίας που στόχο είχε να ανακόψει την πρόοδο των φιλελεύθερων και εθνικών κινημάτων. Η Ευρώπη βίωνε την Παλινόρθωση. Σε αυτές τις συνθήκες, η ελληνική επανάσταση ήταν για τους ευρωπαίους διπλωμάτες ένα ακόμη πρόβλημα. Οι Έλληνες παρόλα αυτά, έχοντας επιστρατεύσει όλες τους δυνάμεις και κυρίως το σθένος και την ορμητικότητά τους επιχειρούν μόνοι στο πεδίο της μάχης με τη βοήθεια κάποιων φιλελλήνων εθελοντών.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Εμμανουήλ Παππάς, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, η Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Γρηγόριος Δικαίος ή Παπαφλέσσας και πολλοί ανώνυμοι ήρωες, Έλληνες και μη, θυσιάζουν τα πάντα στο όνομα της πατρίδας.
Η σημερινή μέρα δεν είναι η μόνη απόδειξη ότι ο Έλληνας γεννήθηκε για να ζει ελεύθερος. Αντλώντας από την πιο πρόσφατη ιστορία, οι Έλληνες αντάρτες πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση κατά τον Γερμανών την ίδια στιγμή που οι αντίστοιχες ενέργειες σε άλλες χώρες της Ευρώπης ήταν ισχνές. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Αποστόλης Σάντας κατεβάζουν από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης την ναζιστική σημαία.
Πολυτεχνείο 1973, η δικτατορία του Παπαδόπουλου πέφτει χάρη στην δράση των φοιτητών που δεν άντεχαν να ζουν φιμωμένοι και περιορισμένοι από ένα ανελεύθερο καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας.
Αυτά και άλλα πολλά γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο Έλληνας μπορεί να μάχεται μέχρις εσχάτων για τα πιστεύω του. Παρότι ένας λαός φιλήσυχος, διαθέτει αστείρευτη ανδρεία και ορμητικότητα όταν διακυβεύονται οι αξίες και τα ιδανικά του. Η αντρειοσύνη στον Έλληνα δεν στηρίζεται στην επιπολαιότητα, τη θρασύτητα και την επίδειξη δύναμης, αλλά στο αίσθημα της τιμής, του δικαίου και του χρέους, στην ευγενική περηφάνια, την αξιοπρέπεια και τη σεμνότητα.
Μιλώντας, όμως, για το παρελθόν, μιλάμε και για το μέλλον, μιλώντας για το σήμερα φωτίζουμε και το αύριο. Το μέλλον όμως δεν προοιωνίζεται τόσο λαμπρό όπως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός για τον οποίο περηφανευόμαστε με κάθε ευκαιρία. Τα προβλήματα στην χώρα μας ξεκινάνε από τότε που ιδρύθηκε ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, το 1830 και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Στην σημερινή Ελλάδα με τα πολλά και οξυμμένα προβλήματα. Στην Ελλάδα της κρίσης, του πληθωρισμού, της ανεργίας, της οικονομικής δυσπραγίας, της κλιματικής αλλαγής. Στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία οφείλουμε να δραστηριοποιηθούμε πολιτικά, να συμμετέχουμε ενεργά στο πολιτικό γίγνεσθαι για να προστατεύσουμε αξίες και ιδανικά του κράτους δικαίου που φαίνονται ότι απειλούνται. Στην χώρα της εγκληματικότητας, της παρανομίας, εδώ που 57 νεκροί ζητούν δικαίωση ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο, θα φαινόμασταν αχάριστοι αν δεν αναγνωρίζαμε έστω αυτό, ότι ζούμε σε μια χώρα ελεύθερη, την στιγμή που δύο πόλεμοι μαίνονται βόρεια και νότιά μας. Σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο και υπό αυτές τις δυσχερείς συνθήκες έχουμε την τύχη να ζούμε ελεύθεροι.
Γιατί καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή.
Μέσα από τα σημάδια του παρόντος θα μπορούσε κάποιος να προβλέψει, σχετικά εύκολα νομίζω, και το μέλλον. Δεν θα σας κρύψω ότι είμαι έντονα προβληματισμένη και ανήσυχη για το αύριο που επιφυλάσσει η κοινωνία του σήμερα σε εμάς την γενιά του αύριο.
Ζητείται ελπίς κυρίες και κύριοι!!
Σήμερα όμως είναι μέρα χαράς και υπερηφάνειας, γιατί σαν σήμερα πριν από 2 αιώνες διεκδικήσαμε ελευθερία, πατρίδα, δημοκρατία, νόμους και κανόνες. Διεκδικήσαμε ό,τι με κόπο δημιουργήσαμε από το μηδέν, ό,τι φανταστήκαμε και ό,τι οραματιστήκαμε ως κοινωνία των πολιτών και ως ιδανικός τόπος για να γεννηθεί και να ζήσει κανείς. Γιατί η Ελλάδα προσέφερε τα μέγιστα στον δυτικό πολιτισμό και αυτό είναι κάτι που το παραδέχονται όλοι.
Αν έπρεπε να διαγωνιστώ μαζί με τον δικαστή για τον χαρακτηρισμό του Έλληνα, θα δανειζόμουνα τους στίχους από το τραγούδι «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου:
«Όσες και αν χτίζουν φυλακές
Και αν ο κλοιός στενεύει
Ο νους μας είναι αληταριό
Που όλο θα δραπετεύει».
Σήμερα γιορτάζουν οι Έλληνες της μικρής μας Ελλάδας, οι Έλληνες απανταχού της Γης.
Σήμερα γιορτάζουν όλοι όσοι νιώθουν Έλληνες και όσοι θεωρούν την Ελλάδα πατρίδα τους.
Σήμερα γιορτάζουν όλοι αυτοί, και μαζί τους όλοι οι ελεύθεροι λαοί του κόσμου, γιατί κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζει η Ελευθερία.
Χρόνια πολλά Ελλάδα, χρόνια πολλά πατρίδα.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή και τον χρόνο σας.
Δείτε απόσπασμα από τον πανηγυρικό λόγο της Γάτσου Ελενης
Το κείμενο της ομιλίας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της Γάτσου Ελένης και οποιαδήποτε αντιγραφή η χρησιμοποίηση κειμένου χωρίς την άδειά της επιφυλάσσει για κάθε νόμιμο δικαίωμά της.
Το κείμενο της ομιλίας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της Γάτσου Ελένης και οποιαδήποτε αντιγραφή η χρησιμοποίηση κειμένου χωρίς την άδειά της επιφυλάσσει για κάθε νόμιμο δικαίωμά της.
-------------------------
To Almopia24.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, καθώς αυτές εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη, σχολιαστή ή αρθρογράφο.
