Γράφει ο Γιάννης Καλαϊτζίδης: Με Χριστό στα Σχολεία, Μελλοντικές Ψυχές Υγιείς ή Επιστροφή στην Αλήθεια, όχι στο Παρελθόν
Η παιδεία δεν είναι απλώς συσσώρευση γνώσεων. Είναι η βαθύτερη καλλιέργεια της ανθρώπινης ψυχής, η διαμόρφωση χαρακτήρων, η διάπλαση ανθρώπων με εσωτερική πυξίδα, ήθος και ελπίδα. Και αυτή η πυξίδα δεν μπορεί να είναι άλλη από τον Χριστό.
Στην Ελλάδα, ο Χριστός υπήρξε πάντα
το θεμέλιο της Παιδείας. Από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό έως τον Ιωάννη
Καποδίστρια, οι μεγάλοι διδάσκαλοι του Γένους έβλεπαν την εκπαίδευση ως δρόμο
προς τον Χριστό — και όχι ως μια “ουδέτερη” διαδικασία πληροφόρησης.
Η σταδιακή έξωση του Χριστού από τα σχολεία
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια
παρατηρείται μια σιωπηλή αλλά επίμονη απομάκρυνση του Χριστού από την
εκπαιδευτική ζωή των παιδιών μας:
- Αφαιρούνται ελληνορθόδοξα κείμενα από τα βιβλία.
- Περιορίζονται οι πατερικές αναφορές και τα βιώματα των
Αγίων.
- Το μάθημα των Θρησκευτικών αλλοιώνεται σε γενικό
"θρησκειολογικό" μάθημα.
- Αντί για πρότυπα αγιότητας, τα παιδιά εκτίθενται σε
"πρότυπα" ιδεολογικά, ρευστά και ασαφή.
- Θεσμοθετούνται μαθήματα και ενότητες (π.χ. έμφυλη
ταυτότητα, σεξουαλική αγωγή) που δεν εδράζονται στην ορθόδοξη
χριστιανική ανθρωπολογία και πολλές φορές μπερδεύουν αντί να φωτίζουν.
Κυρίως οι γονείς-κηδεμόνες θα
πρέπει να καταλάβουν ότι οι νεοταξίτες(όλα
τα χρώματα , εννοούμε τα κομματικά) με όλα αυτά το μόνο που
επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν συγχυση φύλου από την τρυφερή παιδική
ήλικία.
- Απομακρύνεται το φως και εισέρχεται σύγχυση. Και η
σύγχυση, όπως έλεγε ο Άγιος Παΐσιος, είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος του
πονηρού.
✝ Γιατί ο Χριστός είναι απαραίτητος στα σχολεία
Ο Χριστός δεν είναι ιδεολογία. Δεν
είναι σύστημα. Είναι Αλήθεια και Ζωή.
Όπου μπαίνει ο Χριστός:
- μπαίνει φως στην ψυχή του παιδιού,
- αναπτύσσεται ήθος χωρίς φόβο,
- καλλιεργείται ο σεβασμός προς τον άλλον όχι
εξαναγκαστικά, αλλά ελεύθερα και με αγάπη,
- αποκτά ο μαθητής πραγματικό λόγο να ζει και να
προσφέρει.
Ένα παιδί που γνωρίζει τον Χριστό:
- δεν θα πειράξει τον συμμαθητή του,
- δεν θα βασανιστεί από υπαρξιακά κενά,
- θα ξέρει να συγχωρεί, να αγαπά, να σέβεται.
Η παρουσία του Χριστού στα σχολεία
δεν καταπιέζει. Ελευθερώνει.
Όταν φεύγει ο Χριστός…
Όταν αφαιρείται ο Χριστός από την
Παιδεία, τότε:
- η ψυχή του παιδιού αφήνεται απροστάτευτη σε κάθε ρεύμα
της εποχής,
- το σχολείο παύει να είναι πνευματική κιβωτός και
γίνεται ιδεολογικό εργαστήριο κοινωνικής μηχανικής,
- οι δάσκαλοι μετατρέπονται σε διαχειριστές «πολιτικά
ορθών» αφηγήσεων, και όχι σε οδηγούς προς την Αλήθεια,
- οι μαθητές μπερδεύονται ως προς το ποιοι είναι, τι
αξίζουν, και πού βαδίζουν.
Η ευθύνη όλων μας
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν
ψυχική υγεία, ελπίδα και προσανατολισμό, πρέπει να ξαναφέρουμε τον Χριστό
στο κέντρο της Παιδείας.
Αυτό ξεκινά:
- Από το σπίτι, με το παράδειγμα και την προσευχή.
- Από την ενορία, με την κατήχηση και τα μυστήρια.
- Από την κοινωνία, με ζωντανή πίστη και παρρησία.
- Από το σχολείο, με καθηγητές και γονείς που δεν
φοβούνται να μιλήσουν για τον Χριστό.
Γιατί, όπως σοφά έχει ειπωθεί:
“Χωρίς Χριστό, όλα επιτρέπονται. Με
τον Χριστό, όλα αγιάζονται.”
-------------------------
