Η Δύση της Δύσης: Αποχριστιανοποίηση, Πολιτισμική Κόπωση και Γεωπολιτική-Θρησκευτική Παράνοια(Γιάννης Καλαϊτζίδης)
.jpg)
Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια
βαθιά κρίση που δεν είναι ούτε οικονομική ούτε πολιτική μόνο. Είναι κρίση
ταυτότητας, κρίση πνευματικού προσανατολισμού. Για πρώτη φορά σε πολλούς
αιώνες, η ήπειρος μοιάζει να κόβει τις ρίζες που τη γέννησαν. Και χωρίς ρίζες,
κανένα δέντρο δεν επιβιώνει.
1.
Η αποχριστιανοποίηση και το τίμημα της πνευματικής ερημίας.
Εδώ και μισό αιώνα, η Ευρώπη
ακολουθεί έναν ταχύ ρυθμό αποχριστιανοποίησης. Αυτό παρουσιάστηκε ως
«εκσυγχρονισμός». Στην πραγματικότητα, δημιούργησε πνευματικό κενό.
Ο χριστιανισμός —με τα ιδανικά του
προσώπου, της ελευθερίας, της ισότητας ενώπιον του Θεού, της συγχώρησης, της
αυτοθυσίας— ήταν ο άξονας που συνέδεε κοινωνίες, λαούς και πολιτισμούς. Ήταν η
ηθική γλώσσα μέσα από την οποία η Ευρώπη κατανοούσε τον εαυτό της.
Καθώς αυτός ο άξονας εγκαταλείπεται,
η Ευρώπη μένει με τον ωμό ατομικισμό, τη λατρεία της υλικής ευμάρειας και την
αποθέωση του «εγώ». Αυτά δεν οικοδομούν πολιτισμό — τον αποδομούν.
Όπως είχε προειδοποιήσει ο
Σολζενίτσιν: «Το πρόβλημα της Δύσης είναι πως έχει ξεχάσει τον Θεό».
2.
Η πολιτισμική κόπωση και η απώλεια ψυχής
Η Ευρώπη δεν είναι απλώς κουρασμένη.
Είναι βαθιά απογοητευμένη από τον ίδιο της τον εαυτό.
Έπειτα από δεκαετίες άρνησης της ιστορίας της, φόβου απέναντι στην ίδια της την
παράδοση και διαρκούς αυτοενοχοποίησης, η ήπειρος μοιάζει να έχει παραιτηθεί
από κάθε φιλοδοξία.
Ο πολιτισμός που κάποτε διέπλασε την
έννοια του ανθρώπινου δικαίου, που εξέφρασε τη μουσική, τη φιλοσοφία, την τέχνη
και την επιστήμη, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια εσωτερική διάλυση. Και αυτή η
διάλυση, για πολλούς στοχαστές, ξεκινά από την αποκοπή από τις χριστιανικές
ρίζες.
3.
Η γεωπολιτική-θρησκευτική (κατ’ ουσία) παρανόηση: Ευρώπη και Ρωσία σε τροχιά
σύγκρουσης
Μέσα σε αυτό το κλίμα πνευματικής
αποσύνθεσης, η Ευρώπη μπαίνει σε έναν επικίνδυνο πόλεμο με τη Ρωσία. Οι αιτίες
είναι καθαρά βαθιά θρησκευτικές μεταξύ
Παπικών και Ουνιτών από τη μια και από την άλλη των Ορθόδοξων Ρώσων .Απλά
επιδιώκεται με κάθε τρόπο η συγκάλυψη
και η παραπλάνηση των Ευρωπαϊκών λαών, και η δήθεν επιθετικότητα της
Ρωσίας καθώς είναι επίσης πολύ βολικό για τους αποχριστιανισμένους Ευρωπαίους,
τώρα να διαλύσουν την Ορθόδοξη Ρωσία, ως το τελευταίο προπύργιο της Ορθοδοξίας. Γνωρίζει πολύ καλά η νεοταξική και αντίχριστη
ευρωπαϊκή ελίτ ότι μόνο η Ορθοδοξία κράτα τον άνθρωπο ουσιαστικά πολιτισμένο. Ταυτόχρονα μεγάλο μέρος της ρωσικής κοινωνίας, η
σημερινή ευρωπαϊκή στάση εκλαμβάνεται —ορθά — ως ιστορική αχαριστία και στρατηγική
τύφλωση διότι η Ρωσία συνέβαλε με τεράστιο κόστος στη νίκη κατά του
ναζισμού.
Η Ευρώπη όμως δεν συνειδητοποιεί
κάτι κρίσιμο: ότι ισλαμοποιείται και
μπαίνει σε μια σύγκρουση τη στιγμή που
είναι πνευματικά πιο αδύναμη από ποτέ.
Και ένας πολιτισμός που δεν γνωρίζει
ποιος είναι, δεν μπορεί να νικήσει —ούτε καν να επιβιώσει.
4.
Παρακμή ή ευκαιρία;
Η κατάσταση της Δύσης μπορεί να
ιδωθεί είτε ως:
Παρακμή
Αν η Ευρώπη επιμείνει σε μια
ιδεολογία αυτοαναίρεσης και απομάκρυνσης από τη χριστιανική της ταυτότητα,
δύσκολα θα ανακτήσει τον προσανατολισμό της.
Ευκαιρία
Αναγέννησης
Αν όμως συνειδητοποιήσει την κρίση,
ίσως ξαναβρεί την ψυχή της, όχι μέσω επιστροφής σε παρωχημένα σχήματα, αλλά
μέσω επανανακάλυψης των πνευματικών αξιών που τη γέννησαν.
5.
Συμπέρασμα: Χωρίς πνευματική ταυτότητα, δεν υπάρχει Δύση
Η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερο από
οικονομικά προγράμματα, ενεργειακές συμφωνίες και στρατιωτικές ισορροπίες.
Χρειάζεται νόημα.
Χρειάζεται ρίζες.
Χρειάζεται πνευματικό υπόβαθρο.
Χωρίς αυτά, η παρακμή δεν είναι
κινδυνολογία — είναι προδιαγεγραμμένη.
-------------------------
.jpg)
