Αγροτιά στο απόσπασμα: Παραγωγοί και παράσιτα - Γιάννης Καλαϊτζίδης
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το
πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας δεν εντοπίζεται στην ανικανότητα των παραγωγών,
αλλά στη βαθιά δυσλειτουργία των γραφειοκρατικών υπηρεσιών του Υπουργείου
Αγροτικής Ανάπτυξης. Αντί αυτές οι δομές να λειτουργούν ως μοχλός στήριξης της
αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής, εξελίχθηκαν σε θερμοκήπιο παρασιτικών
φαινομένων, τα οποία υπονομεύουν συστηματικά τον τίμιο αγρότη και κτηνοτρόφο.
Το αποτέλεσμα αυτής της παθογένειας
δεν ήταν η ανάπτυξη της παραγωγής, αλλά η ανάπτυξη μηχανισμών εκμετάλλευσης,
αδιαφάνειας και συγκάλυψης. Με ελλιπή ή ανύπαρκτη αξιολόγηση, χωρίς ουσιαστικό
έλεγχο και με προσχηματικές «εξεταστικές επιτροπές», δημιουργήθηκε ένα
περιβάλλον όπου οι νοικοκυραίοι διαλύονται, χάνουν το βιος τους και οδηγούνται
στην απόγνωση, ενώ τα παράσιτα ευημερούν, γνωρίζοντας πως τελικά «δεν θα γίνει
τίποτα».
Στο ήδη επιβαρυμένο αυτό τοπίο
έρχεται να προστεθεί και η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, μέσα από
έναν διεθνιστικό και τεχνοκρατικό παραλογισμό, επιδιώκει τον αυστηρό έλεγχο της
αγροτικής παραγωγής. Πολιτικές που απομακρύνουν τη γεωργία από την αυτάρκεια
και την ποιότητα, προωθώντας ακόμη και ακραίες ιδέες, όπως η διατροφή των λαών
με πρωτεϊνούχα έντομα, αποδεικνύουν πόσο αποκομμένες είναι οι ευρωπαϊκές ελίτ
από την πραγματικότητα των κοινωνιών.
Η κατάσταση επιδεινώνεται περαιτέρω
από την ελάχιστη έως ανύπαρκτη θεσμική κατοχύρωση της γεωργικής εκπαίδευσης.
Χωρίς σοβαρή γνώση, χωρίς εκπαίδευση με βάθος και προοπτική, ανοίγει διάπλατα ο
δρόμος σε επικίνδυνες, μισάνθρωπες συμπεριφορές, που εκμεταλλεύονται τα κενά
του συστήματος και καταστρέφουν παραγωγούς και τοπικές κοινωνίες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της
παρακμής αποτελεί η Γεωργική Ένωση Αλμωπίας. Αντί να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης
για ολόκληρη την περιοχή, μετατράπηκε σε εργαλείο εξυπηρέτησης παρασιτικών
συμφερόντων, με τραγικά αποτελέσματα. Η ύπαιθρος ερημώνει, οι νέοι
εγκαταλείπουν τη γη και το κράτος αποδυναμώνεται κοινωνικά, οικονομικά και
εθνικά.
Το αγροτικό ζήτημα αναδεικνύει, για
ακόμη μία φορά, την ανυπαρξία ευθύνης και αξιοπρέπειας σε αυτή τη χώρα. Όταν οι
παρασιτογόνες συμπεριφορές όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά ενθαρρύνονται από ένα
διεφθαρμένο και αδρανές σύστημα, τότε η σήψη προχωρά, αποθρασύνεται και
βαθαίνει.
Οι παράλογες πολιτικές της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία έμπειροι πολιτικοί χαρακτήριζαν ήδη εδώ και
δεκαετίες «φάντασμα», φαίνεται πως σήμερα πνέουν τα λοίσθια. Σε αυτή την
παρακμή εντάσσεται και η επικίνδυνη κλιμάκωση των διεθνών εντάσεων, ακόμη και η
επιδίωξη σύγκρουσης με την Ορθόδοξη Ρωσία, ως ύστατη προσπάθεια διατήρησης
ελέγχου και ισχύος.
Η αγροτιά, όμως, δεν μπορεί να
συνεχίσει να βρίσκεται στο απόσπασμα. Χωρίς ουσιαστική κάθαρση, πραγματικό
έλεγχο, στήριξη της παραγωγής και σεβασμό στον άνθρωπο της υπαίθρου, το μέλλον
δεν προμηνύεται απλώς δύσκολο — προμηνύεται καταστροφικό.
-------------------------
