Αλλεργίες στα παιδιά. Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς;
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια παγκόσμια ανησυχητική αύξηση της συχνότητας των αλλεργικών παθήσεων. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 4 παιδιά υποφέρει από κάποια αλλεργία.
Οι περισσότερες από τις αλλεργικές παθήσεις είναι χρόνιες και ορισμένες δυνατό να θέσουν σε κίνδυνο την ζωή του παιδιού αν δεν διαγνωσθούν έγκαιρα και αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. Στις κύριες αλλεργικές παθήσεις περιλαμβάνονται η αλλεργική ρινίτιδα και επιπεφυκίτιδα, το αλλεργικό άσθμα, η ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα), η τροφική αλλεργία, η φαρμακευτική αλλεργία, η αλλεργία στα υμενόπτερα, η κνίδωση-αγγειοοίδημα και η αναφυλαξία.
Τι είναι η αλλεργία;
Αλλεργία είναι το αποτέλεσμα της υπερβολικής αντίδρασης του ανοσοποιτηικού συστήματος σε διάφορες ουσίες (π.χ. γύρεις δένδρων, τροφές) που φυσιολογικά δε θεωρούνται επιβλαβείς για τον οργανισμό. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία και το άτομο που την αναπτύσσει δυνατό να μην αντιδρούσε στη συγκεκριμένη ουσία προηγουμένως.
Τι είναι η αλλεργία;
Αλλεργία είναι το αποτέλεσμα της υπερβολικής αντίδρασης του ανοσοποιτηικού συστήματος σε διάφορες ουσίες (π.χ. γύρεις δένδρων, τροφές) που φυσιολογικά δε θεωρούνται επιβλαβείς για τον οργανισμό. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία και το άτομο που την αναπτύσσει δυνατό να μην αντιδρούσε στη συγκεκριμένη ουσία προηγουμένως.
Το ανοσολογικό σύστημα έχει καθοριστικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού. Παρέχει τη δυνατότητα στον οργανισμό να αναγνωρίζει διάφορους παράγοντες που δυνατόν να τον βλάψουν, όπως μικρόβια και ιούς και να αναπτύσσει αμυντικούς αντιδραστικούς μηχανισμούς (π.χ. αντισώματα, κυτταρικοί μηχανισμοί), που θα του παρέχουν προστασία έναντι αυτών.
Επιπλέον αναγνωρίζει τις αβλαβείς ουσίες ως αθώες και αναπτύσσει κατάλληλους μηχανισμούς ανοχής ώστε να μην αντιδρά όταν έρχεται σε επαφή με αυτές. Άτομα με αλλεργία εμφανίζουν διαταραχή στους μηχανισμούς ανοχής, με αποτέλεσμα να εκλαμβάνουν ως επιβλαβείς κάποιες ουσίες οι οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες θεωρούνται αβλαβείς και να υπεραντιδρούν σε αυτές. Οι παράγοντες και οι μηχανισμοί που διαταράσσουν τη φυσιολογική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος και την εκτροπή του προς τις αλλεργίες δεν έχουν πλήρως αποσαφηνισθεί, ενώ καθοριστικό ρόλo φαίνεται να έχει η αλληλεπίδραση γενετικών (κληρονομικών) και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Τι είναι τα αλλεργιογόνα και ποιος ο τρόπος δράσης τους;
Τα αλλεργιογόνα είναι οι ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν τις αλλεργίες. Οι κυριότερες κατηγορίες είναι τα αεροαλλεργιογόνα, τα τροφικά αλλεργιογόνα, τα φάρμακα και τα δηλητήρια υμενόπτερων.
Τι είναι τα αλλεργιογόνα και ποιος ο τρόπος δράσης τους;
Τα αλλεργιογόνα είναι οι ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν τις αλλεργίες. Οι κυριότερες κατηγορίες είναι τα αεροαλλεργιογόνα, τα τροφικά αλλεργιογόνα, τα φάρμακα και τα δηλητήρια υμενόπτερων.
Συχνότερα αεροαλλεργιογόνα, τα οποία μεταφέρονται με τον αέρα είναι αυτά που προέρχονται από γύρεις διαφόρων φυτών και δέντρων (π.χ. γρασίδι, ελιά, κυπαρίσσι), κατοικίδια ζώα (π.χ. επιθήλια και εκκρίσεις γάτας, σκύλου), ακάρεα οικιακής σκόνης (αφθονούν στο στρώμα, κλινοσκεπάσματα, χαλιά, χνουδωτά παιχνίδια) και σπόρους μυκήτων (μούχλας).
Στα συνήθη τροφικά αλλεργιογόνα περιλαμβάνονται κυρίως πρωτεΐνες, που προέρχονται από το γάλα, το αυγό, το ψάρι και άλλα θαλασσινά, το σιτάρι, τους ξηρούς καρπούς και ορισμένα φρούτα και λαχανικά (π.χ. ροδάκινο, ντομάτα).
Τα αλλεργιογόνα εισέρχονται στον οργανισμό κυρίως με την εισπνοή, την κατάποση και την επαφή με το δέρμα. Στην κλασική άμεσου τύπου αλλεργία, η αναγνώρισή τους από το ανοσοποιητικό σύστημα οδηγεί στο σχηματισμό ειδικών αντισωμάτων (IgE), τα οποία προσκολλώνται στην κυτταρική μεμβράνη συγκεκριμένων κυττάρων του οργανισμού (βασεόφιλα και σιτευτικά κύτταρα ή μαστοκύτταρα).
Τα αλλεργιογόνα εισέρχονται στον οργανισμό κυρίως με την εισπνοή, την κατάποση και την επαφή με το δέρμα. Στην κλασική άμεσου τύπου αλλεργία, η αναγνώρισή τους από το ανοσοποιητικό σύστημα οδηγεί στο σχηματισμό ειδικών αντισωμάτων (IgE), τα οποία προσκολλώνται στην κυτταρική μεμβράνη συγκεκριμένων κυττάρων του οργανισμού (βασεόφιλα και σιτευτικά κύτταρα ή μαστοκύτταρα).
Τα κύτταρα αυτά περιέχουν ισταμίνη και άλλες φλεγμονώδεις (ερεθιστικές) ουσίες. Όταν το συγκεκριμένο άτομο έλθει πάλι σε επαφή με το ίδιο αλλεργιογόνο τότε αυτό θα συναντήσει το αντίσωμα που βρίσκεται στην επιφάνεια των κυττάρων και θα ενωθεί μαζί του. Η ένωση αυτή θα έχει σαν αποτέλεσμα τα κύτταρα να ενεργοποιηθούν και να απελευθερώσουν την ισταμίνη και τις άλλες φλεγμονώδεις ουσίες και με τον τρόπο αυτό να παραχθούν τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της αλλεργίας.
Κύριες αλλεργικές παθήσεις και πώς εκδηλώνονται
Αλλεργική ρινίτιδα
Εμφανίζεται συνήθως στα παιδιά σχολικής ηλικίας. Τα συχνότερα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται είναι η ρινική καταρροή (διαυγής έκκριση) και συμφόρηση (μπούκωμα), τα φταρνίσματα και η φαγούρα στη μύτη. Αν και τα συμπτώματα αυτά μοιάζουν πολύ με εκείνα του κοινού κρυολογήματος, τα παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα συνήθως δεν παρουσιάζουν πυρετική κίνηση και κιτρινοπράσινες εκκρίσεις.
Κύριες αλλεργικές παθήσεις και πώς εκδηλώνονται
Αλλεργική ρινίτιδα
Εμφανίζεται συνήθως στα παιδιά σχολικής ηλικίας. Τα συχνότερα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται είναι η ρινική καταρροή (διαυγής έκκριση) και συμφόρηση (μπούκωμα), τα φταρνίσματα και η φαγούρα στη μύτη. Αν και τα συμπτώματα αυτά μοιάζουν πολύ με εκείνα του κοινού κρυολογήματος, τα παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα συνήθως δεν παρουσιάζουν πυρετική κίνηση και κιτρινοπράσινες εκκρίσεις.
Ορισμένες φορές μπορεί μαζί με τα ρινικά συμπτώματα να υπάρχει αίσθημα φαγούρας στον ουρανίσκο του στόματος ή τα αυτιά, ή να συνυπάρχουν συμπτώματα από τα μάτια όπως κοκκίνισμα, φαγούρα και δακρύρροια οπότε μιλάμε για αλλεργική ρινο-επιπεφυκίτιδα.
Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι εποχική ή τα συμπτώματα να υπάρχουν ομόχρονα, ανάλογα με τα εμπλεκόμενα αλλεργιογόνα. Για την εποχική μορφή συνήθως τα αίτια είναι οι γύρεις δέντρων και φυτών (π.χ ελιά την άνοιξη, γρασίδι το καλοκαίρι) ενώ αλλεργιογόνα από τα ακάρεα και τα κατοικίδια ζώα μπορεί να προκαλούν συμπτώματα ολόχρονα.
Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι εποχική ή τα συμπτώματα να υπάρχουν ομόχρονα, ανάλογα με τα εμπλεκόμενα αλλεργιογόνα. Για την εποχική μορφή συνήθως τα αίτια είναι οι γύρεις δέντρων και φυτών (π.χ ελιά την άνοιξη, γρασίδι το καλοκαίρι) ενώ αλλεργιογόνα από τα ακάρεα και τα κατοικίδια ζώα μπορεί να προκαλούν συμπτώματα ολόχρονα.
Με βάση τη διάρκεια των συμπτωμάτων διακρίνεται σε διαλείπουσα και επίμονη. Στην επίμονη οι ασθενείς εμφανίζουν συμπτώματα περισσότερες από 4 μέρες την εβδομάδα και πάνω από 4 εβδομάδες στη σειρά. Η αλλεργική ρινίτιδα θεωρείται μέτριας/σοβαρής μορφής όταν τα συμπτώματα επηρεάζουν τον ύπνο ή τις καθημερινές δραστηριότητες του παιδιού.
Ένα σημαντικό ποσοστό (μέχρι και 60%) ασθενών με αλλεργική ρινίτιδα έχει και άσθμα. Η μη αποτελεσματική αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί να προδιαθέσει σε ιγμορίτιδα, ωτίτιδα, επηρεασμό ακοής, και διαταραχές του ύπνου με σημαντική επίπτωση στη σχολική επίδοση.
Αλλεργική επιπεφυκίτιδα
Τα κύρια συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται είναι η ερυθρότητα και φαγούρα στα μάτια, και η δακρύρροια. Συχνά παρατηρείται και οίδημα (φούσκωμα) των βλεφάρων. Όπως και η αλλεργική ρινίτιδα, οφείλεται κυρίως σε αεροαλλεργιογόνα και ανάλογα με το αίτιο μπορεί να εμφανίζει εποχική ή ολόχρονη μορφή. Σε σοβαρές μορφές μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όρασης.
Αλλεργικό άσθμα
Το άσθμα αποτελεί τη συχνότερη χρόνια πάθηση της παιδικής ηλικίας και εκδηλώνεται με διαφορετικούς φαινότυπους. Το αλλεργικό άσθμα είναι η κλινική μορφή (ο φαινότυπος) του άσθματος που οφείλεται στον ερεθισμό των βρόγχων από την έκθεση σε εισπνεόμενα αεροαλλεργιογόνα. Η χρόνια φλεγμονή (ερεθισμός) των βρόγχων οδηγεί σε στένωση του αυλού τους και δυσκολία στη ροή του διερχόμενου αέρα μέσα και έξω από το βρογχικό δέντρο. Τα συνήθη συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται το άσθμα είναι ο βήχας, ο συριγμός (ήχος σα σφύριγμα στο στήθος), η δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή) και το αίσθημα σύσφιξης ή πόνου στο στήθος.
Ανάλογα και πάλι με τα εμπλεκόμενα αεροαλλεργιογόνα, τα συμπτώματα μπορεί να έχουν εποχική ή ολόχρονη εμφάνιση (π.χ. γύρη ελιάς την άνοιξη, επιθήλια γάτας ολόχρονα). Επιπλέον οι υπερευαίσθητοι βρόγχοι των ασθματικών παιδιών μπορεί να αντιδρούν και σε μη αλλεργιογόνους παράγοντες όπως ο καπνός του τσιγάρου, οι μεταβολές της θερμοκρασίας και υγρασίας, οι έντονες μυρωδιές κ.α. Η βαρύτητα των συμπτωμάτων μπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή, ενώ το άσθμα σπάνια γίνεται απειλητικό για τη ζωή.
Η μη έγκαιρη διάγνωση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του άσθματος και της χρόνιας αλλεργικής φλεγμονής μπορεί να οδηγήσουν σε μη αναστρέψιμη βλάβη του βρογχικού δέντρου και τον σημαντικό επηρεασμό της πνευμονικής λειτουργίας.
Αρκετά βρέφη και παιδιά προσχολικής ηλικίας, που παρουσιάζουν στα πρώτα χρόνια της ζωής υποτροπιάζοντα επεισόδια βήχα και συριγμού με την ευκαιρία λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού (κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες) δεν αναπτύσσουν στη συνέχεια αλλεργικό άσθμα.
Αρκετά βρέφη και παιδιά προσχολικής ηλικίας, που παρουσιάζουν στα πρώτα χρόνια της ζωής υποτροπιάζοντα επεισόδια βήχα και συριγμού με την ευκαιρία λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού (κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες) δεν αναπτύσσουν στη συνέχεια αλλεργικό άσθμα.
Παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αλλεργικού άσθματος είναι το οικογενειακό ιστορικό άσθματος ή άλλων αλλεργικών παθήσεων, το ατομικό ιστορικό εκζέματος, αλλεργικής ρινίτιδας ή τροφικής αλλεργίας και η ευαισθητοποίηση του παιδιού σε διάφορα περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα.
Ατοπική δερματίτιδα – έκζεμα
Η ατοπική δερματίτιδα ή έκζεμα είναι μια από τις πιο συχνές μη-μεταδοτικές παθήσεις του δέρματος και μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Εμφανίζεται συχνότερα σε βρέφη και μικρά παιδιά, παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις και σε πολλούς ασθενείς υποχωρεί με την πρόοδο της ηλικίας.
Ατοπική δερματίτιδα – έκζεμα
Η ατοπική δερματίτιδα ή έκζεμα είναι μια από τις πιο συχνές μη-μεταδοτικές παθήσεις του δέρματος και μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Εμφανίζεται συχνότερα σε βρέφη και μικρά παιδιά, παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις και σε πολλούς ασθενείς υποχωρεί με την πρόοδο της ηλικίας.
Αν και τα ακριβή αίτια που την προκαλούν δεν είναι γνωστά, η κληρονομικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο ενώ διάφοροι παράγοντες όπως αλλεργιογόνα (π.χ. τροφικά, αεροαλλεργιογόνα), ερεθιστικές ουσίες (π.χ. καλλυντικά, συνθετικά ρούχα), μεταβολές θερμοκρασίας και υγρασίας, λοιμώξεις, και έντονο στρες μπορεί να συμβάλουν στην έξαρση των συμπτωμάτων. Αν και πολλοί γονείς τείνουν να ενοχοποιούν τροφικά αλλεργιογόνα (π.χ. γάλα, αυγό) ως κύρια εκλυτικά αίτια, στην πραγματικότητα οι τροφές με εξαίρεση ίσως τους πρώτους μήνες ζωής, σπάνια ευθύνονται για την έξαρση των συμπτωμάτων.
Οι δερματικές βλάβες χαρακτηρίζονται συνήθως από έντονη φαγούρα, κνησμό, κοκκίνισμα, ξηρότητα και ξεφλούδισμα της επιδερμίδας.
Οι δερματικές βλάβες χαρακτηρίζονται συνήθως από έντονη φαγούρα, κνησμό, κοκκίνισμα, ξηρότητα και ξεφλούδισμα της επιδερμίδας.
Στα βρέφη, οι εκζεματικές βλάβες εμφανίζονται κυρίως στα μάγουλα, το κεφάλι και τις εκτατικές επιφάνειες του σώματος, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά εντοπίζονται κυρίως στις καμπτικές επιφάνειες (π.χ. πίσω από άγκωνες και γόνατα). Το ανεξέλεγκτο ξύσιμο προδιαθέτει συχνά σε επιμόλυνση των βλαβών. Μερικές φορές τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα που επηρεάζουν τον ύπνο και την απόδοση του παιδιού στο σχολείο, για αυτό και η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάστασης είναι απαραίτητη. Αρκετά παιδιά με ατοπική δερματίτιδα αναπτύσσουν αργότερα αλλεργική ρινίτιδα ή και άσθμα.
Τροφική αλλεργία
Η τροφική αλλεργία είναι συχνότερη στα πρώτα χρόνια της ζωής, μπορεί όμως να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Παρά το ότι 20-35% των γονιών αναφέρει ότι το παιδί του έχει τροφική αλλεργία, στην πραγματικότητα η συχνότητά της δεν ξεπερνά το 6-8%. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι πολλοί γονείς θεωρούν οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια που προέρχεται από τις τροφές ως αλλεργία, ενώ ως τροφική αλλεργία ορίζεται μόνον η αντίδραση υπερευαισθησίας στις τροφές, η οποία διέπεται από ανοσολογικό μηχανισμό. Διακρίνεται κυρίως σε ΙgE ή άμεσου τύπου (όταν μεσολαβείται από ΙgE αντισώματα) και σε επιβραδυνόμενου ή Non-IgE τύπου. Η δυσανεξία στις τροφές (π.χ. δυσανεξία στη λακτόζη) αποτελεί μορφή μη αλλεργικής τροφικής υπερευαισθησίας.
Το γάλα αγελάδας και το αυγό αποτελούν παγκοσμίως τα δύο συχνότερα αίτια τροφικής αλλεργίας στα παιδιά και ακολουθούν το σιτάρι, η σόγια, οι ξηροί καρποί, το ψάρι και τα άλλα θαλασσινά και ορισμένα φρούτα και λαχανικά.
Τροφική αλλεργία
Η τροφική αλλεργία είναι συχνότερη στα πρώτα χρόνια της ζωής, μπορεί όμως να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Παρά το ότι 20-35% των γονιών αναφέρει ότι το παιδί του έχει τροφική αλλεργία, στην πραγματικότητα η συχνότητά της δεν ξεπερνά το 6-8%. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι πολλοί γονείς θεωρούν οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια που προέρχεται από τις τροφές ως αλλεργία, ενώ ως τροφική αλλεργία ορίζεται μόνον η αντίδραση υπερευαισθησίας στις τροφές, η οποία διέπεται από ανοσολογικό μηχανισμό. Διακρίνεται κυρίως σε ΙgE ή άμεσου τύπου (όταν μεσολαβείται από ΙgE αντισώματα) και σε επιβραδυνόμενου ή Non-IgE τύπου. Η δυσανεξία στις τροφές (π.χ. δυσανεξία στη λακτόζη) αποτελεί μορφή μη αλλεργικής τροφικής υπερευαισθησίας.
Το γάλα αγελάδας και το αυγό αποτελούν παγκοσμίως τα δύο συχνότερα αίτια τροφικής αλλεργίας στα παιδιά και ακολουθούν το σιτάρι, η σόγια, οι ξηροί καρποί, το ψάρι και τα άλλα θαλασσινά και ορισμένα φρούτα και λαχανικά.
Τα περισσότερα παιδιά (80-90%) με αλλεργία στο γάλα ή το αυγό θα ξεπεράσουν το πρόβλημα τους μέχρι την είσοδό τους στο δημοτικό, ενώ η αλλεργία στους ξηρούς καρπούς και το ψάρι συνήθως παραμένει σε όλη τη ζωή.
Στην IgE μεσολαβούμενη αλλεργία που αποτελεί τη συχνότερη μορφή τροφικής αλλεργίας, τα συμπτώματα της αλλεργικής αντίδρασης εμφανίζονται συνήθως μερικά λεπτά έως και 1-2 ώρες μετά την έκθεση στο υπεύθυνο αλλεργιογόνο και μπορεί να προέρχονται από οποιοδήποτε σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού.
Κνιδωτικό εξάνθημα (κοκκινίλες με φαγούρα στο δέρμα), αγγειοοίδημα (πρήξιμο συνήθως στα χείλη και το πρόσωπο), πόνος στην κοιλιά, έμετοι, διαρροϊκές κενώσεις, ρινική καταρροή και βήχας είναι ανάμεσα στα συχνότερα συμπτώματα. Ανάλογα με το είδος του αλλεργιογόνου, την ποσότητά του και την κατάσταση του οργανισμού, οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να είναι ήπιες ή σοβαρές.
Οι βαριές αντιδράσεις προβάλουν με έντονα συμπτώματα από το αναπνευστικό (π.χ. υλακώδης βήχας, δυσκολία στην αναπνοή) και το κυκλοφορικό (π.χ. τάση για λιποθυμία, απώλεια αισθήσεων) και δυνατόν να απειλήσουν τη ζωή του παιδιού αν δεν αναγνωρισθούν και αντιμετωπισθούν έγκαιρα και αποτελεσματικά.
Κνίδωση – αγγειοοίδημα
Η κνίδωση είναι η παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από δερματικές βλάβες, σαν αυτές που παρατηρούνται όταν το δέρμα έρθει σε επαφή με το φυτό τσουκνίδα. Οι βλάβες προβάλλουν κυρίως ως ερύθημα (κοκκίνισμα), που στο κέντρο του υπάρχει λευκάζουσα επηρμένη περιοχή (πομφός).
Κνίδωση – αγγειοοίδημα
Η κνίδωση είναι η παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από δερματικές βλάβες, σαν αυτές που παρατηρούνται όταν το δέρμα έρθει σε επαφή με το φυτό τσουκνίδα. Οι βλάβες προβάλλουν κυρίως ως ερύθημα (κοκκίνισμα), που στο κέντρο του υπάρχει λευκάζουσα επηρμένη περιοχή (πομφός).
Μπορεί να συρρέουν κατά περιοχές και να σχηματίζουν πλάκες, έχουν μεταναστευτικό χαρακτήρα, εξαφανίζονται με την πίεση και συνήθως διαρκούν λίγες ώρες. Συνοδεύονται από έντονη φαγούρα και κνησμό, όμως υπάρχει πιθανότητα να συνυπάρχει καύσος ή άλγος.
Στο αγγειοοίδημα επηρεάζονται οι βαθύτερες στοιβάδες του δέρματος και παρατηρείται χαρακτηριστικό φούσκωμα. Συχνότερα εμφανίζεται στο πρόσωπο (χείλη, βλέφαρα), ενώ γίνεται απειλητικό για τη ζωή όταν προσβάλει τη γλώσσα και το λάρυγγα του παιδιού.
Η κνίδωση διακρίνεται σε οξεία όταν διαρκεί για λιγότερο από έξι εβδομάδες και σε χρόνια όταν τα συμπτώματα επιμένουν για μεγαλύτερο διάστημα. Υπολογίζεται ότι 1 στα 4 άτομα του γενικού πληθυσμού θα εμφανίσει σε κάποια στιγμή της ζωής του τουλάχιστον ένα επεισόδιο κνίδωσης.
Στα συχνότερα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν κνίδωση και αγγειοοίδημα περιλαμβάνονται διάφορα αλλεργιογόνα (π.χ., τροφές), φάρμακα, λοιμώξεις (π.χ. ιογενείς, παρασιτικές), φυσικοί παράγοντες (π.χ. τριβή, πίεση, θερμότητα, ψύχος, νερό, ήλιος), συστηματικές παθήσεις (π.χ. αρθρίτιδα) και το έντονο στρες. Αρκετά συχνά δεν ανευρίσκεται καμιά αιτία και η κνίδωση καλείται ιδιοπαθής. Αν και μπορεί να επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενή, η κνίδωση έχει καλή πρόγνωση και τις περισσότερες φορές υποχωρεί.
Eimaimama.gr
Eimaimama.gr
-------------------------
To Almopia24.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, καθώς αυτές εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη, σχολιαστή ή αρθρογράφο.
