Νόπη Θεοδωρίδου – Ακοΐνογλου : "Μια σύγχρονη αρχαία τραγωδία"
Απρίλης του 2003. Αποσπασμένη τότε καθηγήτρια σε ελληνικό σχολείο στη Γερμανία, ήρθα στην Ελλάδα για τις διακοπές του Πάσχα.
Το δυστύχημα των Τεμπών μάς συγκλόνισε όλους. Όλη η Ελλάδα θρηνούσε τις άδικοχαμένες νεανικές ψυχές. Μουδιασμένη από τον πόνο αλλά και την οργή, είχα γράψει τότε ένα άρθρο στην εφημερίδα του αξέχαστου Κώστα Τζανή, όπου μεταξύ των άλλων τόνιζα αυτό που παρατήρησα στη Γερμανία: Εμμονή με τη λεπτομέρεια.
Όταν ρώτησα γιατί τόση εμμονή , μου απάντησε ένας Γερμανός
συνάδελφος <<Μα, αν το παιδί μάθει να δίνει σημασία στη λεπτομέρεια,
φαντάζεσαι πόσο πιο σοβαρά θα πάρει τα σημαντικά;>> Μαζί με το άρθρο
έστειλα και ένα ποίημα, που βγήκε από τα βάθη της καρδιάς μου, με την κρυφή
ελπίδα πως δε θα ξαναθρηνήσουμε άδικοχαμένες ψυχές !
Τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε στο 2023.
Είκοσι χρόνια μετά! Μα τίποτα δεν άλλαξε σ’αυτόν τον τόπο ; Τίποτα δε
διαδαχτήκαμε ; Και πάλι Τέμπη, και πάλι νέα παιδιά στην πλειοψηφία. Κι όμως,
άλλαξε κάτι ! Ο αριθμός των νεκρών υπερδιπλασιάστηκε, η δε οργή μας
εκατονταπλασιάστηκε!!
Αφιερώνω το ίδιο ποίημα στους νεκρούς των
Τεμπών (σήμερα κηδεύτηκε και ένα πολύ δικό μας νέο κορίτσι). Αυτήν τη φορά δεν
εκφράζουμε ευχή αλλά απαίτηση: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
<< Μια σύγχρονη αρχαία τραγωδία >>
Λέγατε τυχεροί πως ήμασταν !
Δεν αξιώνετ’ ο καθένας το μεγάλο,
το ανεκτίμητο το δώρο της ζωής !
Ένας στα τόσα εκατομμύρια,
μας έλεγε ο καθηγητής της βιολογίας.
Λέγατε τυχεροί πως ήμασταν !
Είχαμε πιο πολύ μπροστά το μέλλον
Απ' ό,τι πίσω μας το παρελθόν !
Παρελθόν, παρόν, μέλλον.
“Σ’εσάς ταιριάζει το παρόν, το μέλλον
Το παρελθόν είναι για του μεγάλους”
μας έλεγε η φιλόλογος.
Κι εμείς πιστέψαμε στην τόση τύχη μας !
Δεν αξιώνετ’ ο καθένας
το μέγα θαύμα της ζωής να ζήσει!
Ένας στα τόσα εκατομμύρια
Ακόμα δεν το καταλάβαμε
πώς έγινε η τόση τύχη μας
μέσα σε μια στιγμή ατυχία !
Δεν ήμασταν έτοιμοι για την Αχερουσία
Μόλις που ξεκινήσαμε για την Ιθάκη !
Δε μας τα μάθατε καλά.
Οι τραγωδίες δεν παίχτηκαν στ’αρχαία θέατρα.
Λάθος στιγμή, λάθος τόπος ;
Μας κλέψαν το παρόν μέσ’ απ’ τα χέρια.
Μας κόψανε το δρόμο για το μέλλον.
Μας έμεινε το λίγο παρελθόν μας.
Μας κλέψανε τα νιάτα μας, κι απ’τους δικους μας
για πάντα τη χαρά και την ελπίδα.
Ένας στα τόσα εκατομμύρια,
που θα ‘λεγε κι ο μαθηματικός μας.
Δεν ήμασταν έτοιμοι για την Αχερουσία
Μόλις που ξεκινήσαμε για την Ιθάκη !
Αθήνα, Μάρτιος 2023
Νόπη Θεοδωρίδου – Ακοΐνογλου
Φιλόλογος.
-------------------------
.webp)
